در پی درگذشت یک محقق موسیقی؛
پیروز ارجمند درگذشت ساسان سپنتا را تسلیت گفت
موسیقی ما - مدیر مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درگذشت دکتر ساسان سپنتا، استاد دانشگاه و پژوهش‌گر موسیقی و ادبیات را تسلیت گفت. به گزارش روابط عمومی مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در بخشی از این آمده است:
«شناخت هنر والا و حفظ ارزش‌های آن بی‌تردید نیازمند محققان و اندیشمندانی‌ست که عمر گرانمایه خویش را صرف پژوهش شناخت و شناساندن هنر به نسل‌های پس از خود می‌کنند. به یقین نام و یاد پژوهشگران و اندیشمندان تا آن زمان که علم برجاست، بر زبان‌ها جاریست. فقدان دکتر سپنتا را به جامعه موسیقی تسلیت می‌گویم و برای این معلم والا مقام طلب رحمت و مغفرت الهی را دارم.»
دکتر ساسان سپنتا متولد سال ۱۳۱۳، نوازنده ویلن پژوهش‌گر، مؤلف و مدرس دانشگاه شنبه شب از دنیا رفت.
وی از شاگردان «علینقی وزیری»، «روح‌الله خالقی»، «ابوالحسن صبا»، «آرمیک گورگین» و «محمود تاج» بود.
سپنتا در سال ۱۳۳۸ آثار صوتی نفیس استادان موسیقی عصر ناصرالدین شاه را که بر استوانه‌های مومی دستگاه فنوگراف ضبط شده بود و مدتی بیش از شصت سال به علت عدم راه کارهای فنی متروک و بلااستفاده مانده بود کشف و با ساختن و ابداع ادوات دست ساز و تمهیدات فنی بازیابی صوتی نمود و تحلیل و توصیف سبک و ویژگیهای هنری آثار بازیابی شده را در برنامه‌های رادیو تلویزیونی، تلویزیون ملی ایران در سالهای دهه ۱۳۵۰ عرضه کرد.
تاکنون در حدود یکصد و بیست مقاله تخصصی در رشته‌های ادبیات، زبان‌شناسی و موسیقی در نشریات علمی-پژوهشی از او به چاپ رسیده‌است. از جمله کتابهای چاپ شده از وی می‌توان به «تاریخ تحول ضبط موسیقی در ایران»، «چشم انداز موسیقی ایران» و «آوا‌شناسی فیزیکی زبان فارسی» و همچنین تصحیح و تکمیل جلد سوم کتاب ارزشمند «سرگذشت موسیقی ایران» اشاره کرد.
«شناخت هنر والا و حفظ ارزش‌های آن بی‌تردید نیازمند محققان و اندیشمندانی‌ست که عمر گرانمایه خویش را صرف پژوهش شناخت و شناساندن هنر به نسل‌های پس از خود می‌کنند. به یقین نام و یاد پژوهشگران و اندیشمندان تا آن زمان که علم برجاست، بر زبان‌ها جاریست. فقدان دکتر سپنتا را به جامعه موسیقی تسلیت می‌گویم و برای این معلم والا مقام طلب رحمت و مغفرت الهی را دارم.»
دکتر ساسان سپنتا متولد سال ۱۳۱۳، نوازنده ویلن پژوهش‌گر، مؤلف و مدرس دانشگاه شنبه شب از دنیا رفت.
وی از شاگردان «علینقی وزیری»، «روح‌الله خالقی»، «ابوالحسن صبا»، «آرمیک گورگین» و «محمود تاج» بود.
سپنتا در سال ۱۳۳۸ آثار صوتی نفیس استادان موسیقی عصر ناصرالدین شاه را که بر استوانه‌های مومی دستگاه فنوگراف ضبط شده بود و مدتی بیش از شصت سال به علت عدم راه کارهای فنی متروک و بلااستفاده مانده بود کشف و با ساختن و ابداع ادوات دست ساز و تمهیدات فنی بازیابی صوتی نمود و تحلیل و توصیف سبک و ویژگیهای هنری آثار بازیابی شده را در برنامه‌های رادیو تلویزیونی، تلویزیون ملی ایران در سالهای دهه ۱۳۵۰ عرضه کرد.
تاکنون در حدود یکصد و بیست مقاله تخصصی در رشته‌های ادبیات، زبان‌شناسی و موسیقی در نشریات علمی-پژوهشی از او به چاپ رسیده‌است. از جمله کتابهای چاپ شده از وی می‌توان به «تاریخ تحول ضبط موسیقی در ایران»، «چشم انداز موسیقی ایران» و «آوا‌شناسی فیزیکی زبان فارسی» و همچنین تصحیح و تکمیل جلد سوم کتاب ارزشمند «سرگذشت موسیقی ایران» اشاره کرد.
منبع:
موسیقی ما
